George Minne

George Minne stelt voor het eerst tentoon in 1889 op het driejaarlijkse salon van Gent, en een jaar later bij Les XX in Brussel. Vanaf 1890 exposeert hij jaarlijks, eerst bij Les XX, later bij La Libre Esthétique in Brussel. Internationale bekendheid verwerft de kunstenaar pas met zijn deelname aan de Wiener Secession in 1900, waar hij onder meer De geknielde jongeling en De fontein der geknielden uit 1898 toont, het hoogtepunt in het oeuvre van de kunstenaar en tevens in de symbolistische sculptuur van het fin de siècle.

Minne is in de eerste plaats bekend als beeldhouwer. Nochtans behoren zijn boekillustraties tot de belangrijkste gebruiksgrafiek in het Belgische fin de siècle. In de periode 1889-1900 illustreert Minne in totaal zes boeken van de symbolistische dichters Grégoire Le Roy, Maurice Maeterlinck en Emile Verhaeren.

Na 1900 lijkt Minne niet meer het creatieve elan te vinden van voorheen. Hij krijgt nog talrijke opdrachten voor portretten en gedenktekens en maakt replieken van eerder gemaakte beelden, in het bijzonder van De geknielde jongeling. Rond 1910 maakt Minne een periode van stilistische crisis door. Hij verlaat elke vorm van stilering en kiest radicaal voor een realistische benadering van zijn model. Na de Eerste Wereldoorlog overweegt het thema van Moeder en kind en herneemt Minne een aantal beelden uit zijn vroegere periode, zoals Moeder beweent haar dode kind.