George Minne | Wales

De tekeningen variëren in grootte, van kleine formaten tot monumentale tekeningen, tot zelfs twee en een halve meter hoogte. Een enkele keer werkt de kunstenaar rechtstreeks met houtskool op doek. Kenmerkend voor Minnes tekeningen uit die periode zijn de zachte, vaak omfloerste lijnvoering, de picturale tekenstijl met nadruk op de textuur en de vaak gemaniëreerde, ingewikkelde poses. De thematiek van de tekeningen is beperkt: moeders die hun kinderen omhelzen, wachtende vrouwen, jongelingen, piëta's en eucharistische Christusfiguren.

Een onderwerp dat veelvuldig voorkomt is dat van de wachtende vrouw. Geïsoleerd en vaak half verborgen achter een deur of een muur, kijkt ze de toeschouwer met onzekere blik aan. Hoogstwaarschijnlijk hebben die tekeningen van wachtende vrouwen autobiografische gronden, en kunnen ze in verband worden gebracht met de onzekerheid van Minne en zijn vrouw over het lot van hun drie zonen George, Paul en Marc aan het Belgische front.

Het overgrote deel van Minnes tekeningen uit de oorlogsperiode hebben moeder en kind als thema. In wezen zijn het variaties op voostellingen van Maria met Kind en van de piëta, thema's die in de Westerse schilder- en beeldhouwkunst sinds de middeleeuwen een lange traditie kennen. Minne plaatst die Bijbelse thema's echter in een ruimere context. In zijn visie vormt de voorstelling van moeder en kind een prefiguratie van het leven waarbij emoties als geboorte, tederheid, bescherming, lijden en dood de levensweg bepalen. De figuren zijn veeleer types, die van elke individualiteit zijn ontdaan.

In tegenstelling tot voorheen baseert Minne zich nu, tijdens zijn ballingschap, letterlijk op Bijbelse thema's. Zo zijn er wel veertig tekeningen bekend die Christus als onderwerp hebben en in hoofdzaak betrekking hebben op het passieverhaal: de kruisdraging, de kruisiging, de graflegging en de eucharistische Christus.

Tekst: Helke Lauwaert