Allegorie op de kroning van Leopold II tot keizer van het Heilige Roomse Rijk

Huldegedicht, meer bepaald een tijdvers of chronogram, aan Leopold II (1747-1792), vanaf 1790 keizer van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie en tevens vorst van de Zuidelijke Nederlanden. Centraal in een boog het lofdicht in vier regels. De optelsom van de capitalen of romeinse cijfers is 1790, het jaar van de kroning. Links onder het gedicht een buste van…

Huldegedicht, meer bepaald een tijdvers of chronogram, aan Leopold II (1747-1792), vanaf 1790 keizer van het Heilig Roomse Rijk der Duitse Natie en tevens vorst van de Zuidelijke Nederlanden. Centraal in een boog het lofdicht in vier regels. De optelsom van de capitalen of romeinse cijfers is 1790, het jaar van de kroning. Links onder het gedicht een buste van Leopold II op een halve zuil. Twee vliegende engelen houden hem een laurierkrans boven het hoofd, een derde engel versiert de zuil met bloemenslingers. Centraal onder het gedicht eveneens Leopold II. Deze keer met keizerskroon op het hoofd en gekleed in een romeins militair uniform. Een naakte vrouwenfiguur met laurierkrans overhandigt hem een olijftak omwikkeld met een banderol met daarop "Pax et Libertas". Hij houdt de hand vast van een andere vrouwenfiguur, eveneens met laurierkrans op het hoofd, met één ontblote borst. Zij stelt de Zuidelijke Nederlanden voor, ze houdt namelijk een wapenschild vast met een parellijst en een strik. Het wapenschild is in twee doorsneden, waardoor drie rijen. Eerste rij: Vlaanderen, Henegouwen, Brabant. Tweede rij: Antwerpen, Mechelen, Namen. Derde rij: Limburg, Luxemburg, Gelderland. Tussen de keizer en de schilddraagster een sokkel met opschrift "Aurea condet saecula" wat zoveel betekent als "gouden tijd". Op de sokkel ligt een bijbel. Het drietal wordt omringd door allegorische figuren. Links een naakte vrouwenfiguur met een zon boven het hoofd en een palmtak en een schrijvende engel. Rechts een vrouw met een ring en zwaard die op een zuil leunt en een vrouw zittend op een bankje met naast zich een hond. Rechts onder het gedicht een conische zuil of monument met een gekruisigde Christus met daarrond verschillende engelen. Het geheel wordt omkadert door een rijk geïllustreerde lijst. Centraal bovenaan het Habsburgse wapen met de tweekoppige adelaar, vastgehouden door Minerva omgeven door vaandels, banieren, speren (waaronder een speer met hoed, teken van standvastigheid), en hoorns des overvloed. Aan de zijkanten twee medaillons met laurierkransen die respectievelijk de strijd van de Brabantse Omwenteling en de daaropvolgende vredesonderhandelingen afbeelden. Tenslotte onderaan Hermes of Mercurius en twee zeegoden (rechts) en Hercules met knuppel (links). De ets werd gemaakt door Antoni Zürcher. De prent werd op gevergeerd papier gedrukt met centraal het watermerk van de Hollandse papierfabrikant D. & C. Blauw (versie met het schild en initialen, zie: Churchill, William Algernon. Watermarks in paper in Holland, England, France, etc. in the XVII and XVIII centuries and their interconnection. Amsterdam: Menno Hertzberger & Co., 1935. pp 74, 171).