Vincent Geyskens, Kaderreeksen in de collectie van M Leuven

Vincent Geyskens (Lier, °1971) onderzoekt in zijn schilderijen, collages en tekeningen wat schilderkunst vandaag nog kan betekenen. Naast het schilderen zelf staat ook de vraag centraal hoe het schilderij of de collage zich verhoudt tot onze hedendaagse beeldcultuur. Geyskens schildert op doek, hout, karton en plastic, komt al scheurend en plakkend tot collages op papier, of trekt bijvoorbeeld met een schetsboek de natuur in. Zijn oeuvre is uitgesproken divers in media en herkenbare, figuratieve elementen en abstractie wisselen elkaar af.

In de collectie van M bevinden zich meerdere kunstwerken van Vincent Geyskens. Naast collages en schilderwerk op doek, zijn er ook twee recente kunstwerken: King FOOK uit de Cera-collectie en Non-Réconcilié (Richmond) uit de collectie van de Vlaamse Gemeenschap. Deze kunstwerken houden het midden tussen schilderij en collage. Dergelijke ‘kaderreeksen’ vormen een belangrijk deel van Geyskens' oeuvre. Hier werkt hij telkens met posterkaders van plastic en metaal als ondergrond, die je in het dagelijkse leven vaak tegenkomt in bioscopen, horeca of andere openbare plaatsen. Die materiaalkeuze is bewust en plaatst de positie van het eeuwige schilderij in contrast met de vluchtigheid van reclamebeelden in onze omgeving. De reeksen onderlijnen Vincents zoektocht naar beeldbetekenis en stellen het schilderproces en de materie expliciet centraal.

Momenteel kun je bij M Leuven de solotentoonstelling van Vincent Geyskens komen bezoeken. Daarin is werk te bezichtigen van de afgelopen tien jaar. Het is voor Vincent Geyskens zeker niet ongewoon om in reeksen te werken. Naast schilderijen op doek, collages en schetsen zijn er bij M ook een heel aantal van zijn kaderreeksen te zien. Ze vormen de rode draad doorheen de tentoonstelling.

In de kaderreeksen stapt Geyskens weg van het enkele schilderdoek en plaatst meerdere schilderoppervlakken naast elkaar. Hierdoor ontstaat een zeker ritme. De kunstwerken zijn als een geheel te beleven en ogen tegelijkertijd als veelluiken, opgebouwd uit verschillende onderdelen. Materie speelt de hoofdrol. Op de kaders zie je de sporen van elke keuze die de schilder maakte. Geyskens plaatste kleuren met elkaar in contrast, gebruikte verf in egale vlakken of bracht elders dikke verfhoogsels aan. Hier en daar maakte hij een gat dat een doorkijk geeft op de muur achter het werk of voegde juist een extra fragment toe, zoals in een collage.

De reeksen doen wellicht denken aan de abstracte schilderkunst van de 20^e eeuw, zoals bijvoorbeeld de colorfieldpainting of drippainting. Deze beroemde vormen van abstractie werden van in het begin vaak beleefd als schilderkunst waarbij de bewuste figuratie radicaal werd losgelaten en de kunstenaar als het ware ongestuurd, onbewust de kwast en verf over het doek liet gaan. Ze staan inmiddels sterk in ons beeldgeheugen gegrift als voorbeelden van abstracte schilderkunst pur sang. Geyskens is zich daarvan bewust en zet die aannames of verwachtingen op de helling. Hij zet gelijkaardige abstracte technieken binnen één kaderwerk in, nu weer vrij en spontaan aangebracht, dan weer juist heel bewust geplaatst. Het verschil tussen wat toevallig ontstond en zorgvuldige beeldcreatie is in de kaderreeksen moeilijk van elkaar te onderscheiden. Zo stelt Vincent Geyskens de vraag naar het onderscheid tussen vrije, zogezegd ongestuurde abstractie en het figuurlijk schilderen. We kunnen ons afvragen: bestaat er werkelijk zoiets als vrij schilderen, of een abstract beeld? Kunnen we conventies rond schilderkunst en onze beeldcultuur loslaten wanneer we schilderen of ernaar kijken?

Voor Vincent Geyskens is het schilderen een weg om los te breken uit de regels van het beeld, en conventies en verwachtingen rond beeldvorming te onderzoeken en te doorprikken. De kaderreeksen nodigen je op verrassende wijze uit om verder te kijken dan het schilderij, buiten het kader te treden en voorbij de regels van het beeld te gaan.

Je kan de tentoonstelling van Vincent Geyskens in M Leuven nog tot 5 september 2021 bezoeken. Een tijdslot reserveren doe je hier.

Bij Geyskens’ solotentoonstelling publiceren M Leuven en Mercatorfonds een monografie met een overzicht van zijn praktijk, met talrijke beelden en teksten van onder andere Dominic Van den Boogerd en Eva Wittocx. M lanceerde ook een podcast waarin enkele kenners hun licht laten schijnen over zijn werk.

Bij uitgeverij het balanseer verschijnt een nieuw gedicht van zijn hand, getiteld 'Het Geslacht van de Paling'.