De studie van Wautier toont een oudere man met een baard die omhoog kijkt voor een donkere achtergrond. Het werk sluit wat opzet betreft aan bij haar schilderijen van de heiligen Jozef en Joachim, die bewaard worden in het Kunsthistorisches Museum in Wenen. Net als de heiligen heeft Wautier de oude man ‘halflijfs’ afgebeeld. De enkele snelle witte verfstroken waarmee Michaelina het hemd van de man doet oplichten in het donker getuigen van haar picturale talent en technisch inzicht. Het grootste verschil met Jozef en Joachim is dat deze studie niet tot in de details werd afgewerkt, maar de vloeiende penseelvoering en de flitsende toetsen in bruin en oker zijn goed vergelijkbaar, bleek uit het onderzoek van Van der Stighelen. Dankzij die overeenkomsten kon ze de studie naar levend model rond 1655 dateren. In die tijd was schilderen naar levend model voornamelijk een mannelijke aangelegenheid. Het schilderij werd vroeger dan ook verkeerdelijk beschouwd als een studie van Anthony van Dyck.
