Op zijn zevende krijgt Hendrik al zijn eerste bestuurlijke taken toegewezen. Hij trouwt op zijn veertiende, wordt de eerste hertog van Brabant op zijn achttiende, en leidt het beleg van Sidon en Beiroet als hij halverwege de twintig is. Op zijn achtenveertigste stapt hij voor de tweede keer in het huwelijksbootje, ditmaal met de vijftienjarige dochter van de koning van Frankrijk.
Hendrik sterft in 1235 in Keulen. Zijn lichaam wordt overgebracht naar Leuven, zijn residentiestad. Hij krijgt een stenen praalgraf in het midden van het koor van de - toen nog romaanse - Sint-Pieterskerk.
Dat bijna 800 jaar oude praalgraf is goed bewaard gebleven. Hendrik wordt niet als zeventigjarige afgebeeld, maar als een minzaam glimlachende jongeman met weelderige krullen. Hij draagt de hertogenmantel en houdt een scepter vast.
In de vijftiende eeuw wordt de romaanse kerk vervangen door een gotische kerk. Het praalgraf krijgt opnieuw een ereplaats voor het hoogaltaar. Daar blijft het tot 1800. In dat jaar wordt het gedemonteerd om meer plaats te maken voor de eredienst. In 1835 wordt het teruggevonden - begraven buiten de kerk! Het duurt nog 25 jaar voor het een nieuwe thuis krijgt: de kapel van Sint-Jan-in-de-olie in de Sint-Pieterskerk.
Fast forward naar 1929. Arbeiders treffen bij herstellingswerken drie geraamtes aan in een grafkelder voor het hoofdaltaar: Hendrik I, zijn vader en zijn grootvader. De resten van Hendrik blijken dus al zeker 130 jaar niet meer in het praalgraf te liggen.
De drie mannen worden begraven in de Sint-Antoniuskapel van de Sint-Pieterskerk. Het praalgraf wordt heropgebouwd op die nieuwe locatie. Enkele jaren later wordt daar ook nog Hendriks zoon Hendrik II bijgezet.
Eind goed al goed, zou je denken, maar in 1998 verhuist het praalgraf opnieuw naar het hoogkoor. Bij die operatie raken de resten verwisseld: de kist van Hendrik II wordt in het graf van Hendrik I gelegd, en de resten van Hendrik I worden ingemetseld achter een muur in de crypte, samen met die van zijn vader en zijn grootvader.
Bij de restauratie van het graf in 2019 wordt die historische fout ontdekt. Het praalgraf is ondertussen weer verplaatst naar de kapel van Sint-Antonius, waar het minder risico op beschadiging loopt. Hendrik en zijn familieleden hebben een nieuwe tombe gekregen onder het koor. Daar kunnen ze nu eindelijk in vrede rusten.
Over de merkwaardige omzwervingen die dat praalgraf en Hendrik zelf de voorbije 800 jaar maakten, verneem je meer in de podcast ‘Moving Henry’. Ontdek hem op Spotify, Soundcloud en iTunes.
Volg M ook via Facebook, Instagram, Twitter, LinkedIn en YouTube.
Your browser doesn't meet the minimum requirements to view this website. The browsers below are compatible. If you do not have one of these browsers, click on the icon to download the preferred browser.
