Middelburg en de Vleeshal
In de vijftiende en zestiende eeuw was Middelburg een welvarende stad, die dankzij een directe verbinding met de Noordzee een prominente plaats innam binnen de Europese internationale handel. In het centrum van de stad werd in de vijftiende eeuw een stadhuis in laatgotische stijl opgetrokken, waartoe ook een vleeshal en een lakenhal behoorden. Het huidige kunstencentrum is gevestigd in die voormalige vleesmarkt.
De zeearm die voor de Middelburgse handelsrijkdom instond, noemde men ‘Het Sloe’ of in het Oudengels ook wel ‘The Slow’. Om de sluizen en bruggen van dit water te mogen passeren, betaalden de zeevaarders met een aangepaste lokale munt, die men bakenloodjes noemde. Doorheen de eeuwen raakte Het Sloe steeds meer gedempt, waarmee tegen de negentiende eeuw niet enkel de zeehandel maar ook de bakenloodjes voorgoed uit Middelburg verdwenen.
Meat Stand I (1793-1796)
Zoals de titel reeds aangeeft is Meat Stand I opgevat als een soort vleeskraam. Het is opgebouwd uit een zwartmetalen frame zonder overkapping. Allerlei namaakcharcuterie ligt netjes uitgestald naast elkaar. We zien glimmende en gebonden worsten, een enkel lapje rood vlees. Ook liggen er twee zandkleurige plakkaten waarop in reliëf enkele jaartallen en andere cijfers aangebracht zijn. Door hun sculpturale uiterlijk steken ze af tegen de vleesachtige objecten rondom. Aan de achterzijde van Pinsky’s kraam zien we laag bij de grond een soort platform, bezet met een decoratief patroon, waarop wellicht iemand plaats zou kunnen nemen.
Niet enkel verwijst Pinsky’s kunstwerk luid en duidelijk naar de functionele geschiedenis van het gebouw waarin Vleeshal gevestigd is. Ook verwerkte ze de bijzondere economische historie waarin de Zeeuwse bakenloodjes een belangrijke functie vervulden. Ze modelleerde de twee zandkleurige plakkaten naar bewaarde exemplaren uit het jaar 1793 en 1796. Als twee monumentale sculpturen lijken ze wel de personificatie te zijn van de vele duizenden bakenloodjes die gedurende vijf eeuwen handel over het water van Het Sloe van hand tot hand gingen.
Hoewel we misschien geneigd zouden zijn om Pinky’s vleeskraam bij de eerste oogopslag als hyperrealistisch te bestempelen, zou dat een verkeerde lezing zijn. De kunststofmaterialen waaruit de vleeswaren werden gemaakt, zoals nylon, schuimen, plastic en verf, zijn duidelijk zichtbaar. Hun formaat is veel te groot om voor een natuurgetrouwe kopie door te gaan. Pinksy lijkt juist extra te benadrukken dat het hier om schijn gaat. Ook de gigantische bakenloodjes, hoewel ze gemodelleerd zijn naar een reëel voorbeeld, zijn vertaald naar een imiterende, bijna groteske versie. De voorwerpen in het kraam hebben bijna een humoristische of opzichtige vorm. Het is dan ook niet Pinksy’s bedoeling om een werkelijke kopie van een marktkraam, vlees of geldmunt te tonen. Eerder is haar Meat Stand I een verzameling van sterk aangezette impressies.
