Hij wordt als kleine jongen opgeleid in de plaatselijke schilder- en glasschilderkunst. De graveertechniek leert hij, volgens de overlevering, van een lokale goudsmid. Voorbeelden op grafisch vlak moet hij buiten zijn directe omgeving zoeken. Hij vindt inspiratie in het werk van twee Duitse grootmeesters in de prentkunst die voor veel grafici belangrijke rolmodellen zijn: Martin Schongauer en vooral Albrecht Dürer. Dürer en Lucas van Leyden zullen elkaar een paar keer ontmoeten en prenten uitwisselen.
Lot en zijn dochters is een laat werk van Lucas. Na de verwoesting van Sodom en Gomorra zijn Lot en zijn dochters alleen overgebleven. De dochters besluiten hun vader dronken te voeren om hem vervolgens te verleiden, in de hoop op nakomelingen. Lucas van Leyden interesseerde zich voor de vormentaal van de Italiaanse renaissance, en dat is in deze voorstelling merkbaar, met name in de geïdealiseerde, voortreffelijk geproportioneerde naakte lichamen.
