Léon Frédéric studeert aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Brussel. Van realisme evolueert hij via het naturalisme naar een utopisch symbolisme.
Critici omschreven hem als “een Vlaamse boer die zijn vak bij Van Eyck zou hebben geleerd en vervolgens Gustave Courbet zou hebben ontmoet”. Léon Frédéric is in zijn begindagen als kunstenaar effectief gefascineerd door de Vlaamse Primitieven. Zijn latere, heel eigen symbolistische beeldtaal ontwikkelt hij dan weer onder invloed van Jean Delville, die hij rond 1890 ontmoet. Léon Frédéric vervelt als kunstenaar telkens de kunstwereld verandert, zonder aan originaliteit in te boeten. Als een kameleon weet hij nieuwe trends naar zijn hand te zetten.
Al van bij de start van zijn loopbaan kent Frédéric officieel en publiek succes. Een opiniepeiling roept Léon Frédéric in 1925 uit tot de meest populaire schilder van België. Na zijn huwelijk in 1899 settelt hij zich in Schaarbeek en neemt hij vaak deel aan internationale beuzen. In de Verenigde Staten en Duitsland wint hij verschillende prijzen, op de Wereldtentoonstelling van 1900 zelfs een gouden medaille. In België ontvangt hij op 24 april 1929 de titel van baron, samen met James Ensor.
