Ensors zuster
De vrouw aan tafel is Ensors zus Mitche. In een van de kamers van hun ouderlijke huis in Oostende geniet ze van het goede leven. Jarenlang breken kenners zich het hoofd over het tafereel. Wijst de lege stoel op een drama? Hebben de oesters een erotische connotatie? Alludeert Ensor naar een meisje dat verlangt naar diverse vormen van genot? Volgens Ensors vriend en promotor Emile Verhaeren niet. Die bestempelt het schilderij als een stilleven. Dat kan kloppen. Ensor noemt het aanvankelijk In het land van de kleuren. Een naam die past bij de herhaling, de variatie en het contrast van kleuren, en de manier waarop hij de verf nu eens soepel en dun uitstrijkt, dan weer zwaar op het doek metselt ...
Drang naar vernieuwing
Die kleuren die van het doek spatten! De oestereetster is een groot experiment. Dat typeert Ensor. Hij wil de vernieuwer van de Belgische kunst zijn. In de kranten leest hij over de impressionisten. Dat ze met licht spelen. Dat ze schaduwen creëren met kleuren. Hij wil ook zoiets doen. Maar hoe pakt hij dat aan? Hij heeft nog nooit een impressionistisch schilderij gezien. Hij combineert zijn vernieuwingsdrang met zijn academische scholing. Het resultaat is nieuw voor België: ‘le premier tableau vraiment clair’ volgens Verhaeren. Het eerste echt heldere schilderij. De oestereetster neigt naar impressionisme, maar is het niet helemaal. Het zit ergens tussenin. Het is Ensor.
