Hugo van der Goes neemt een bijzondere plaats in door zijn zeer persoonlijke en fascinerende stijl. Zijn kunst staat in sterk contrast met die van zijn tijdgenoot Hans Memling, vooral door de psychologische uitwerking in de visualisering van emoties. Binnen het oeuvre van Van der Goes vormt de Dood van Maria hiervan het ultieme voorbeeld. De overleden Moeder Gods is het verstilde centrum van de compositie. Daarrond wordt met grote bewogenheid uitdrukking gegeven aan de innerlijke onrust van de apostelen. De sterk geïndividualiseerde gelaatstrekken en de intense emotie ondersteund door het gebarenspel, maken het geheel expressief gevoelsbeladen. De dood van Maria heeft traditioneel een sterk narratief karakter. Maar Van der Goes laat alle anekdotiek en verwijzing naar de buitenwereld weg, om zich te concentreren op de gemoedstoestand van de figuren. Even opvallend als uitzonderlijk is het gebruikte koloriet. Kleurvlakken staan in scherp contrast naast elkaar. Rode en blauwe tinten brengen een opmerkelijk evenwicht in deze kleurcompositie. Van Hugo van der Goes zijn maar weinig schilderijen bewaard. De aangrijpende en originele Dood van Maria is het enige grote paneel van deze meester in België.