Frits Van den Berghe (1883-1939)

Frits Van den Berghe wordt vandaag doorgaans in één adem genoemd met tijdgenoten zoals Gustave De Smet en Constant Permeke, kunstenaars met wie hij geregeld tijd spendeerde in Sint-Martens-Latem. Wanneer we naar een werk kijken zoals vb. De zaaier (1919) of zelfs De eeuwige zwerver, vagebond (1925), dan lijkt hij daarin thuis te zijn. Toch is het zinvoller om het oeuvre van Frits Van den Berghe vanuit zijn eigen artistieke evolutie te bekijken. De kunstenaar liet zich immers niet zo snel verleiden tot groepsdynamieken en werd geen slaafse volgeling van gangbare kunstopvattingen. Aanvankelijk verhoudt de kunstenaar zich tot het impressionisme zoals een Emile Claus daarin meester is. Maar het is een gedwongen huwelijk, want het is een beeldtaal die hem eerder afremt dan stimuleert om te schilderen. Anders dan de impressionisten blijft Van den Berghe symboliek en betekenis zoeken in de onderwerpen die hij schildert.
Frits Van den Berghe, De zaaier
Frits Van den Berghe, De zaaier, 1919, Mu.ZEE - CC0, foto Steven Decroos
bekijk op volledige grootte
Frits Van den Berghe, De eeuwige zwerver, vagebond
Frits Van den Berghe, De eeuwige zwerver, vagebond, 1925, collectie Mu.ZEE - CC0, Foto Cedric Verhelst
Frits Van den Berghe, Bloemen over de stad
Frits Van den Berghe, Bloemen over de stad, 1929, collectie Mu.ZEE - CC0, foto Cedric Verhelst
Frits Van den Berghe, Idolen (spoken)
Frits Van den Berghe, Idolen (spoken), 1928-1929, collectie Mu.ZEE - CC0, foto Cedric Verhelst
Vlaamse Kunstcollectie - NL

Your browser doesn't meet the minimum requirements to view this website. The browsers below are compatible. If you do not have one of these browsers, click on the icon to download the preferred browser.