Jean Brusselmans woonde in een bescheiden huisje in Dilbeek, samen met zijn vrouw en zoon. Hun huis stond volledig afgezonderd op een heuvel met een prachtig zicht op de omliggende omgeving. Vanuit het raam van zijn atelier zag hij dit landschap. Telkens opnieuw schilderde hij het rijtje huizen met de kleine lapjes akkers en de bossen in de verte. Links het grote, hoge, donkere bos. Rechts een mozaïek van kleinere bomen en struiken. Brusselmans deed dat in alle seizoenen, bij storm en bij helder weer. Eerst eerder schetsmatig, later meer uitgesproken en gestructureerd.
Armoede in Dilbeek
Het gezin Brusselmans leefde in grote armoede. Regelmatig stelde Brusselmans zijn werken tentoon. Maar verkopen deed hij niet. Uit noodzaak was de kunstenaar gedwongen om reclameborden te schilderen. Zijn vrouw verdiende wat bij met borduren en naaiwerk. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kon het gezin de elektriciteitsrekening niet langer betalen. De stroom werd afgesneden. De vrouw van Brusselmans overleefde de koude en de ontberingen niet. Ze stierf in 1943.
