De doornenkroning van Christus

De herkomst van deze doornenkroning, die pas in 1929 werd ingeschreven in de collectie van het Museum voor Schone Kusten in Gent, is onbekend. Het schilderij stelt een groep personen voor rond een ‘Man van smarten’. Het basismodel van dit schilderij is de doornenkroning van Caravaggio die bewaard wordt in het Kunsthistorisches Museum in Wenen. Zoals de meeste caravaggisten is…

De herkomst van deze doornenkroning, die pas in 1929 werd ingeschreven in de collectie van het Museum voor Schone Kusten in Gent, is onbekend. Het schilderij stelt een groep personen voor rond een ‘Man van smarten’. Het basismodel van dit schilderij is de doornenkroning van Caravaggio die bewaard wordt in het Kunsthistorisches Museum in Wenen. Zoals de meeste caravaggisten is Janssens meer schatplichtig aan de visie van Bartolomeo Manfredi op het werk van Caravaggio. De Utrechtse schilders, zoals Dirk van Baburen, namen het model op en hebben droegen bij tot de verspreiding ervan. Ook al inspireert hij zich op deze modellen, toch maakt Janssens hier gebruik van een compacte compositie, wat heel kenmerkend is voor de Italiaanse meesters. De Christus in het midden wordt bespot en mishandeld door personages die echter wel op een zekere afstand van hem blijven. Janssens blijft echter trouw aan de caravaggeske traditie van het lichtspel. De scene lijkt hier verlicht te zijn door een vuurpot die wordt vastgehouden door de adolescent aan de linkerzijde, aan het einde van een lange stok. Deze vuurhaard laat inderdaad het hoofd van de twee beulen aan de rechterzijde oplichten. Niettemin verlicht een andere lichtbron aan de linkerzijde, buiten het paneel, het aangezicht en de romp van Christus.