Kermis bij Les Invalides op zondag

Evenepoel schilderde het Parijse leven zoals het was, in momentopname, met ruimte voor picturale vrijheden: vooral met waarnemingen die expressief in verf en kleur worden gezet. Zijn woning en atelier bevonden zich op de zesde verdieping van een pand op de hoek van Avenue de la Motte-Piquet, die de Esplanade des Invalides en de Rue Saint-Dominique kruiste. Als hij uit…

Evenepoel schilderde het Parijse leven zoals het was, in momentopname, met ruimte voor picturale vrijheden: vooral met waarnemingen die expressief in verf en kleur worden gezet. Zijn woning en atelier bevonden zich op de zesde verdieping van een pand op de hoek van Avenue de la Motte-Piquet, die de Esplanade des Invalides en de Rue Saint-Dominique kruiste. Als hij uit zijn atelierraam keek zag hij Les Invalides en de drukbezochte zondagse kermissen in vogelperspectief. Hij schetste, zo schreef hij aan zijn vader, de scene eerst op papier met een prachtig zonlicht: een effect dat hij duidelijk probeerde te vertalen in het uitgewerkte schilderij. Het doek bewijst waarom Evenepoel in zijn tijd al omschreven werd als een ‘peintre de la tache’ en als een ‘meester-kolorist in de echte zin van het woord’. Als geboren Brusselaar voelde hij zich schatplichtig aan de kunst van zijn geboorteland, met schilders die hielden van ‘la couleur en amoureux [rouge], qui en ont mangé comme on dit’. Zo schilderde Evenepoel zeer vaak volle, vermiljoenroden die de compositie sturen, de vormen en het heldere licht sorteren. In dit schilderij geeft hij in even vlotte als vlekkerige rode toetsen naast bewegende mensen ook suggesties of contouren van tenten en daken weer. De rode toetsen (soms in combinatie met het complementaire blauw) leggen ook mee de nadruk op de verschillende compositorische zones van het tafereel: ze bepalen het bruisende karakter van de loodrechte kermisstraten die vanuit zijn atelierraam het landschap, en in het bijzonder het groenrijke bladerdek, lijken te doorsnijden. In de achtergrond tekenen contouren van de Sainte Clothilde-kerk zich af tegen een dynamisch weergegeven wolkendek. Het schilderij werd voor het eerst tentoongesteld tussen 30 december en 7 januari 1897-1898 tijdens een solotentoonstelling in de Brusselse Cercle Artistique et Littéraire, samen met een iets kleinere versie van het tafereel: Kermis nabij Les Invalides in de week (1897). Evenepoel verbleef tijdens de tentoonstelling in Algerije. Zijn over het algemeen zeer kritische vader, wonend in Brussel, feliciteerde hem uitzonderlijk voor deze tentoonstelling waarin zestig van zijn beste werken werden getoond.