De omgeving van Siena

De invloed van zijn Italiaanse reizen op het oeuvre van Georges Dufrénoy kan moeilijk overschat worden. Niet alleen was de kennismaking met het werk van meesters van de Renaissance zoals Titiaan en Tintoretto cruciaal voor de ontwikkeling van zijn manier van schilderen, ook het mooie landschap en het licht in het Toscaanse landschap fascineerden hem mateloos. Door het afwisselen van…

De invloed van zijn Italiaanse reizen op het oeuvre van Georges Dufrénoy kan moeilijk overschat worden. Niet alleen was de kennismaking met het werk van meesters van de Renaissance zoals Titiaan en Tintoretto cruciaal voor de ontwikkeling van zijn manier van schilderen, ook het mooie landschap en het licht in het Toscaanse landschap fascineerden hem mateloos. Door het afwisselen van transparante en dekkende verflagen - wat hij zag bij onder andere Tintoretto - slaagde Dufrénoy er in om, ondanks de snelle en brede toets die zijn werk naar de grenzen van de abstractie voert, steeds een treffende atmosferische weergave van het landschap te creëren. De stadszichten van Toscaanse steden nemen een omvangrijke plaats in zijn oeuvre. De omgeving van Siena is een representatief werkje van Dufrénoy in het collectie van het Museum voor schone Kunsten. Naast de stilistische kenmerken is de verstilling en de eenzaamheid die het werk uitstraalt typerend voor het volledige oeuvre van Dufrénoy. De Omgeving van Siena werd door de Stad Gent aangekocht op de Salon van Gent in 1922. Dufrénoy is wellicht niet de meest inventieve of belangrijke kunstenaar van het fauvisme. Toch kan niet ontkent worden dat hij er in slaagde, als ‘peintre de la solitude’ een eigen en origineel oeuvre te scheppen dat kan gezien worden als een synthese van de belangrijkste stromingen van de avant-garde aan het begin van de twintigste eeuw. […] Dufrénoy est un synthétiste, […], qui sent par larges impressions et peint par grandes touches, sacrifiant presque toujours le détail inutile à l’ensemble, guidé par la lumineuse loi d’amour, capable d’éclairer les vrais artistes décidés à asservir la matière à leurs fins, et à lui imposer leur volonté pour en extraire le maximum de beauté. (Deroudille, 1984, p. 22)